De verzorgingsstaat verdwijnt en dat is maar goed ook. Niet iedereen is kwetsbaar.
Discussiebijdrage aan het boek De Kwetsbaren van Wil Tinnemans, gefinancierd door de Start Foundation.
In de toekomst hebben we minder overheid en dat is maar goed ook. Onze verzorgingsstaat houdt geen stand. Die wordt in snel tempo onbetaalbaar. We hebben de verzorgingsstaat indertijd groots opgetuigd met gratis geld uit Gronings gas dat binnenkort op is. Daarom moeten we nieuwe vormen van sociale zekerheid bedenken die burgers zelf betalen, net als in de jaren ’50. Daarin is geen rol voor de overheid weggelegd, want die is niet langer een efficiënte herverdeelmachine. We gaan de opkomst zien van kleinere doe-het-zelfgemeenschappen zoals Broodfondsen. Die zorgen zelf voor alles: pensioen, energie, werkgelegenheid en zorg. Daarnaast moet de definitie van kwetsbaarheid op de schop. Het is zot om allochtonen en senioren ‘kwetsbaar’ te noemen. Als je uitgaat van de eigen verantwoordelijkheid van mensen, dan vallen er een heleboel ‘kwetsbaren’ af. En blijft er een veel kleinere groep over van mensen die echt kwetsbaar zijn: fysiek gehandicapt of mentaal beperkt. Maar ook voor deze groep geldt: je moet het beste uit jezelf halen. Je moet niet willen leven in een Wajong Luilekkerland waarin niets hoeft. Ik ben ervan overtuigd dat mensen met een beperking steeds meer kansen krijgen om professioneel te functioneren. Nieuwe ontwikkelingen op technologisch gebied maken het mogelijk de beperkingen van een handicap te veranderen in een voordeel. Blinden die zien, gehandicapten die lopen. Het begrip ‘vaste baan’ erodeert. Loondienst is een soort van historische aberratie, die niet meer past in de huidige tijd. Zelfstandigheid zal de norm zijn. We moeten zelf het heft in eigen handen nemen, in het besef dat de wereld steeds groter wordt en de concurrentie van alle kanten komt, ook van een beeldscherm. De uiteindelijke consequentie is dat we een overheid krijgen die zelf uit zzp’ers bestaat.
Marcel Bullinga (trendwatcher en futurist)